Διερώνα

Η Διερώνα

Το χωριό μου ονομάζεται Διερώνα. Υπάρχουν δυο λόγοι που ονομάστηκε Διερώνα. Ο πρώτος λόγος έλεγαν ότι ο Δίας είχε το Ιερό του πάνω στο ψηλότερο βουνό του χωριού και έτσι έσμιξαν τις δυο λέξεις (Δίας + Ιερό ) και βγήκε η λέξη Διερώνα. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ένας ποταμός που διαιρούσε το χωριό και έτσι ονομάστηκε Διερώνα.

Στο χωριό μου κατοικούν 98 άτομα και από αυτούς τα 11 είναι παιδιά. Το χωριό  μου είναι σε πλαγιά και είναι ημιορεινό. Βρίσκεται κοντά στον Αρακαπά και στην Επταγώνεια. Μερικά σπίτια είναι μεγάλα και άλλα μικρά. Μερικά είναι παλιά και μερικά καινούρια. Τα σπίτια του χωριού μου είναι άσπρα και χρωματιστά. Κάποια από αυτά ψηλά και κάποια πετρόχτιστα. Τα παραπάνω σπίτια είναι παραδοσιακά. Έξω από το χωριό μου τα σπίτια είναι μοντέρνα. Τα σπίτια του χωριού μου αν τα δεις από ψηλά μοιάζουν σαν ένα κοπάδι από χρωματιστά πρόβατα.

Οι κήποι τον σπιτιών είναι όμορφοι άλλα μερικοί δεν είναι όμορφοι επειδή δεν τους περιποιούνται και είναι μικροί. Στους κήπους υπάρχουν λουλούδια μυρωδάτα. Στους πιο πολλούς συγχωριανούς μου αρέσει να φυτεύουν γύρω από τα σπίτια τους πεύκα και κάνουνε χαμηλό το σπίτι τους έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν η πεύκοι να μη φαίνονται σπίτια. Τα δρομάκια του χωριού είναι στενόμακρα και ραγισμένα.

Στο χωριό μου υπάρχουν πολλά δέντρα και παγκάκια. Η πλατεία είναι μεγάλη  και πλακόστρωτη. Απο εκεί περνούν πολλά αυτοκίνητα. Στην πλατεία εκεί έχει τρία καφενεία, δυο εκκλησίες και γίνονται αθλητικές εκδηλώσης. Οι εκκλησίες είναι και οι δυο του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Οι εκκλησίες είναι μεγάλες η μια είναι πετρόχτιστη και επιβλητική αλλά καταστράφηκε μόνο από μέσα και μόνο τρεις εικόνες δεν κάηκαν από την πυρκαγιά: η εικόνα του Χριστού, της Παναγίας και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Η άλλη εκκλησία είναι μικρή και είναι άσπρη. Οι εκκλησίες μας γιορτάζουν κάθε Νοέμβρη και Σεπτέμβρη. Το σχολείο του χωριού μου βρίσκεται στην πλατειά και είναι μικρό αλλά στενόμακρο. Έχει δυο αίθουσες αλλά τώρα έγινε καφενείο. Σήμερα οι μαθητές πηγαίνουν στο Δημοτικό Σχολείο «Ιαματική».

Οι κάτοικοι του χωριού σχεδόν είναι όλοι γέροι. Είναι όμως πολύ φιλόξενοι. Οι νέοι πήγαν να ζήσουν στην πόλη.

Νιώθω χαρά για το χωριό μου και θέλω να μείνει έτσι. Δεν θα μπορούσα να το εγκαταλείψω ποτέ.

Πάμπος Μενελάου

Στ΄ Τάξη